سوره واقعه pdf صوتی با ترجمه فارسی
در این ساعت در سایت کدتولز از بخش دعا_ سوره واقعه یکی از محبوترین سوره های قران را آماده کردیم
|
به نام خداوند رحمتگر مهربان |
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ |
|
|
هنگامی كه واقعه عظیم (قیامت) برپا شود، (۱) |
إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿۱﴾ |
|
|
هیچكس نمیتواند آن را انكار كند. (۲) |
لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ ﴿۲﴾ |
|
|
گروهی را پائین میآورد و گروهی را بالا میبرد. (۳) |
خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ ﴿۳﴾ |
|
|
این در هنگامی است كه زمین به شدت به لرزه در میآید. (۴) |
إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ﴿۴﴾ |
|
|
و كوهها در هم كوبیده میشود. (۵) |
وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ﴿۵﴾ |
|
|
و به صورت غبار پراكنده در میآید. (۶) |
فَكَانَتْ هَبَاء مُّنبَثًّا ﴿۶﴾ |
|
|
و شما به سه گروه تقسیم خواهید شد. (۷) |
وَكُنتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً ﴿۷﴾ |
|
|
نخست «اصحاب میمنه» هستند، چه اصحاب میمنهای ؟ (۸) |
فَأَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ﴿۸﴾ |
|
|
گروه دیگر اصحاب شومند، چه اصحاب شومی ؟ (۹) |
وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿۹﴾ |
|
|
و سومین گروه پیشگامان پیشگام! (۱۰) |
وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ﴿۱۰﴾ |
|
|
آنها مقربانند (۱۱) |
أُوْلَئِكَ الْمُقَرَّبُونَ ﴿۱۱﴾ |
|
|
در باغهای پر نعمت بهشت جای دارند (۱۲) |
فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿۱۲﴾ |
|
|
گروه كثیری از امتهای نخستین هستند (۱۳) |
ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِینَ ﴿۱۳﴾ |
|
|
و اندكی از امت آخرین! (۱۴) |
وَقَلِیلٌ مِّنَ الْآخِرِینَ ﴿۱۴﴾ |
|
|
آنها (مقربان) بر تختهائی كه صف كشیده و به هم پیوسته است قرار دارند. (۱۵) |
عَلَى سُرُرٍ مَّوْضُونَةٍ ﴿۱۵﴾ |
|
|
در حالی كه بر آن تكیه كرده و روبروی یكدیگرند. (۱۶) |
مُتَّكِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ ﴿۱۶﴾ |
|
|
نوجوانانی جاودانی (در شكوه و طراوت) پیوسته گرداگرد آنها میگردند. (۱۷) |
یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ ﴿۱۷﴾ |
|
|
با قدحها و كوزهها و جامهائی از نهرهای جاری بهشتی (و شراب طهور)! (۱۸) |
بِأَكْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَكَأْسٍ مِّن مَّعِینٍ ﴿۱۸﴾ |
|
|
اما شرابی كه از آن دردسر نمیگیرند و نه مست میشوند. (۱۹) |
لَا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا یُنزِفُونَ ﴿۱۹﴾ |
|
|
و میوههائی از هر نوع كه مایل باشند. (۲۰) |
وَفَاكِهَةٍ مِّمَّا یَتَخَیَّرُونَ ﴿۲۰﴾ |
|
|
و گوشت پرنده از هر نوع كه بخواهند. (۲۱) |
وَلَحْمِ طَیْرٍ مِّمَّا یَشْتَهُونَ ﴿۲۱﴾ |
|
|
و همسرانی از حورالعین دارند. (۲۲) |
وَحُورٌ عِینٌ ﴿۲۲﴾ |
|
|
همچون مروارید در صدف پنهان! (۲۳) |
كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ ﴿۲۳﴾ |
|
|
اینها پاداشی است در برابر اعمالی كه انجام میدادند. (۲۴) |
جَزَاء بِمَا كَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿۲۴﴾ |
|
|
در آن باغهای بهشت نه لغو و بیهودهای میشنوند نه سخنان گناه آلود. (۲۵) |
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِیمًا ﴿۲۵﴾ |
|
|
تنها چیزی كه میشنوند «سلام» است «سلام»! (۲۶) |
إِلَّا قِیلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿۲۶﴾ |
|
|
و اصحاب یمین، چه اصحاب یمینی ؟ (۲۷) |
وَأَصْحَابُ الْیَمِینِ مَا أَصْحَابُ الْیَمِینِ﴿۲۷﴾ |
|
|
آنها در سایه درختان سدر بیخار قرار دارند. (۲۸) |
فِی سِدْرٍ مَّخْضُودٍ ﴿۲۸﴾ |
|
|
و در سایه درخت طلح پربرگ به سر میبرند (درختی است خوشرنگ و خوشبو). (۲۹) |
وَطَلْحٍ مَّنضُودٍ ﴿۲۹﴾ |
|
|
و سایه كشیده و گسترده. (۳۰) |
وَظِلٍّ مَّمْدُودٍ ﴿۳۰﴾ |
|
|
و در كنار آبشارها. (۳۱) |
وَمَاء مَّسْكُوبٍ ﴿۳۱﴾ |
|
|
و میوههای فراوانی. (۳۲) |
وَفَاكِهَةٍ كَثِیرَةٍ ﴿۳۲﴾ |
|
|
كه هرگز قطع و ممنوع نمیشود. (۳۳) |
لَّا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ﴿۳۳﴾ |
|
|
و همسرانی گرانقدر. (۳۴) |
وَفُرُشٍ مَّرْفُوعَةٍ ﴿۳۴﴾ |
|
|
ما آنها را آفرینش نوینی بخشیدیم. (۳۵) |
إِنَّا أَنشَأْنَاهُنَّ إِنشَاء ﴿۳۵﴾ |
|
|
و همه را بكر قرار دادهایم. (۳۶) |
فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْكَارًا ﴿۳۶﴾ |
|
|
همسرانی كه به همسرشان عشق میورزند و خوش زبان و فصیح و هم سن و سالند. (۳۷) |
عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿۳۷﴾ |
|
|
اینها همه برای اصحاب یمین است. (۳۸) |
لِّأَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿۳۸﴾ |
|
|
كه گروهی از امتهای نخستینند. (۳۹) |
ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِینَ ﴿۳۹﴾ |
|
|
و گروهی از امتهای آخرین. (۴۰) |
وَثُلَّةٌ مِّنَ الْآخِرِینَ ﴿۴۰﴾ |
|
|
و اصحاب شمال چه اصحاب شمالی ؟ (كه نامه اعمالشان به نشانه جرمشان به دست چپ آنها داده میشود). (۴۱) |
وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ﴿۴۱﴾ |
|
|
آنها در میان بادهای كشیده و آب سوزان قرار دارند. (۴۲) |
فِی سَمُومٍ وَحَمِیمٍ ﴿۴۲﴾ |
|
|
و در سایه دودهای متراكم و آتش زا! (۴۳) |
وَظِلٍّ مِّن یَحْمُومٍ ﴿۴۳﴾ |
|
|
سایهای كه نه خنك است و نه مفید. (۴۴) |
لَّا بَارِدٍ وَلَا كَرِیمٍ ﴿۴۴﴾ |
|
|
آنها پیش از این در عالم دنیا مست و مغرور نعمت بودند. (۴۵) |
إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَلِكَ مُتْرَفِینَ ﴿۴۵﴾ |
|
|
و بر گناهان بزرگ اصرار داشتند. (۴۶) |
وَكَانُوا یُصِرُّونَ عَلَى الْحِنثِ الْعَظِیمِ﴿۴۶﴾ |
|
|
و میگفتند: هنگامی كه ما مردیم و خاك و استخوان شدیم آیا برانگیخته خواهیم شد؟ (۴۷) |
وَكَانُوا یَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿۴۷﴾ |
|
|
یا نیاكان نخستین ما؟ (۴۸) |
أَوَ آبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿۴۸﴾ |
|
|
بگو اولین و آخرین، (۴۹) |
قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِینَ وَالْآخِرِینَ ﴿۴۹﴾ |
|
|
همگی در موعد روز معینی جمع میشوند. (۵۰) |
لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِیقَاتِ یَوْمٍ مَّعْلُومٍ﴿۵۰﴾ |
|
|
سپس شما ای گمراهان تكذیب كننده. (۵۱) |
ثُمَّ إِنَّكُمْ أَیُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ ﴿۵۱﴾ |
|
|
قطعا از درخت زقوم میخورید (۵۲) |
لَآكِلُونَ مِن شَجَرٍ مِّن زَقُّومٍ ﴿۵۲﴾ |
|
|
و شكمها را از آن پر میكنید (۵۳) |
فَمَالِؤُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿۵۳﴾ |
|
|
و روی آن از آب سوزان مینوشید (۵۴) |
فَشَارِبُونَ عَلَیْهِ مِنَ الْحَمِیمِ ﴿۵۴﴾ |
|
|
و همچون شترانی كه مبتلا به بیماری عطش شدهاند از آن میآشامید (۵۵) |
فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِیمِ ﴿۵۵﴾ |
|
|
این است وسیله پذیرائی از آنها در قیامت! (۵۶) |
هَذَا نُزُلُهُمْ یَوْمَ الدِّینِ ﴿۵۶﴾ |
|
|
ما شما را آفریدیم، چرا كه آفرینش مجدد را تصدیق نمیكنید؟ (۵۷) |
نَحْنُ خَلَقْنَاكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ﴿۵۷﴾ |
|
|
آیا از نطفهای كه در رحم میریزید آگاهید؟ (۵۸) |
أَفَرَأَیْتُم مَّا تُمْنُونَ ﴿۵۸﴾ |
|
|
آیا شما آن را (در دوران جنینی) آفرینش پی درپی میدهید، یا ما آفریدگاریم ؟ (۵۹) |
أَأَنتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ﴿۵۹﴾ |
|
|
ما در میان شما مرگ را مقدر ساختیم و هرگز كسی بر ما پیشی نمیگیرد. (۶۰) |
نَحْنُ قَدَّرْنَا بَیْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿۶۰﴾ |
|
|
به این منظور كه گروهی را بجای گروه دیگری بیاوریم و شما را در جهانی كه نمیدانید آفرینش تازه بخشیم. (۶۱) |
عَلَى أَن نُّبَدِّلَ أَمْثَالَكُمْ وَنُنشِئَكُمْ فِی مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿۶۱﴾ |
|
|
شما عالم نخستین را دانستید، چگونه متذكر نمیشوید (كه جهانی بعد از آن است). (۶۲) |
وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذكَّرُونَ ﴿۶۲﴾ |
|
|
آیا هیچ درباره آنچه كشت میكنید اندیشیدهاید؟ (۶۳) |
أَفَرَأَیْتُم مَّا تَحْرُثُونَ ﴿۶۳﴾ |
|
|
آیا شما آن را میرویانید، یا ما میرویانیم ؟ (۶۴) |
أَأَنتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ﴿۶۴﴾ |
|
|
هرگاه بخواهیم آن را تبدیل به كاه درهم كوبیده میكنیم به گونهای كه تعجب كنید! (۶۵) |
لَوْ نَشَاء لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ ﴿۶۵﴾ |
|
|
(به گونهای كه بگوئید:) به راستی ما زیان كردهایم. (۶۶) |
إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ﴿۶۶﴾ |
|
|
بلكه ما به كلی محرومیم. (۶۷) |
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿۶۷﴾ |
|
|
آیا به آبی كه مینوشید اندیشیدهاید؟ (۶۸) |
أَفَرَأَیْتُمُ الْمَاء الَّذِی تَشْرَبُونَ ﴿۶۸﴾ |
|
|
آیا شما آن را از ابر نازل میكنید؟ یا ما نازل میكنیم ؟ (۶۹) |
أَأَنتُمْ أَنزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنزِلُونَ ﴿۶۹﴾ |
|
|
هرگاه بخواهیم این آب گوارا را، تلخ و شور قرار میدهیم، پس چرا شكر نمیكنید؟، (۷۰) |
لَوْ نَشَاء جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ﴿۷۰﴾ |
|
|
آیا درباره آتشی كه میافروزید فكر كردهاید؟ (۷۱) |
أَفَرَأَیْتُمُ النَّارَ الَّتِی تُورُونَ ﴿۷۱﴾ |
|
|
آیا شما درخت آن را آفریدهاید؟ یا ما آفریدهایم ؟ (۷۲) |
أَأَنتُمْ أَنشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنشِؤُونَ ﴿۷۲﴾ |
|
|
ما آن را وسیله یادآوری (برای همگان) و وسیله زندگی برای مسافران قرار دادهایم. (۷۳) |
نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْكِرَةً وَمَتَاعًا لِّلْمُقْوِینَ﴿۷۳﴾ |
|
|
حال كه چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح كن (و او را پاك و منزه بشمارر). (۷۴) |
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِیمِ ﴿۷۴﴾ |
|
|
سوگند به جایگاه ستارگان، و محل طلوع و غروب آنها. (۷۵) |
فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ﴿۷۵﴾ |
|
|
و این سوگندی است بسیار بزرگ اگر بدانید! (۷۶) |
وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ ﴿۷۶﴾ |
|
|
كه آن قرآن كریمی است (۷۷) |
إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِیمٌ ﴿۷۷﴾ |
|
|
كه در كتاب محفوظ جای دارد. (۷۸) |
فِی كِتَابٍ مَّكْنُونٍ ﴿۷۸﴾ |
|
|
و جز پاكان نمیتوانند آن را مس كنند. (۷۹) |
لَّا یَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ ﴿۷۹﴾ |
|
|
این چیزی است كه از سوی پروردگار عالمیان نازل شده. (۸۰) |
تَنزِیلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِینَ ﴿۸۰﴾ |
|
|
آیا این سخن را (این قرآن را با اوصافی كه گفته شد) سست و كوچك میشمرید؟ (۸۱) |
أَفَبِهَذَا الْحَدِیثِ أَنتُم مُّدْهِنُونَ ﴿۸۱﴾ |
|
|
و به جای شكر روزیهائی كه به شما داده شده آن را تكذیب میكنید؟ (۸۲) |
وَتَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ ﴿۸۲﴾ |
|
|
پس چرا هنگامی كه جان به گلوگاه میرسد (توانائی بازگرداندن آن را ندارید)؟! (۸۳) |
فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ﴿۸۳﴾ |
|
|
و شما در این حال نظاره میكنید (و كاری از دستتان ساخته نیست). (۸۴) |
وَأَنتُمْ حِینَئِذٍ تَنظُرُونَ ﴿۸۴﴾ |
|
|
و ما به او نزدیكتریم از شما ولی نمیبینید. (۸۵) |
وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنكُمْ وَلَكِن لَّا تُبْصِرُونَ ﴿۸۵﴾ |
|
|
اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمیشوید، (۸۶) |
فَلَوْلَا إِن كُنتُمْ غَیْرَ مَدِینِینَ ﴿۸۶﴾ |
|
|
پس او را بازگردانید اگر راست میگوئید. (۸۷) |
تَرْجِعُونَهَا إِن كُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿۸۷﴾ |
|
|
اما اگر او از مقربان باشد، (۸۸) |
فَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ ﴿۸۸﴾ |
|
|
در روح و ریحان و بهشت پرنعمت است. (۸۹) |
فَرَوْحٌ وَرَیْحَانٌ وَجَنَّةُ نَعِیمٍ ﴿۸۹﴾ |
|
|
و اما اگر از اصحاب یمین باشد، (۹۰) |
وَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿۹۰﴾ |
|
|
به او گفته میشود: سلام بر تو از سوی دوستانت كه از اصحاب الیمین هستند. (۹۱) |
فَسَلَامٌ لَّكَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿۹۱﴾ |
|
|
اما اگر او از تكذیب كنندگان گمراه باشد، (۹۲) |
وَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ الْمُكَذِّبِینَ الضَّالِّینَ﴿۹۲﴾ |
|
|
با آب جوشان دوزخ از او پذیرائی میشود! (۹۳) |
فَنُزُلٌ مِّنْ حَمِیمٍ ﴿۹۳﴾ |
|
|
سپس سرنوشت او ورود در آتش جهنم است. (۹۴) |
وَتَصْلِیَةُ جَحِیمٍ ﴿۹۴﴾ |
|
|
این همان حق و یقین است. (۹۵) |
إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْیَقِینِ ﴿۹۵﴾ |
|
|
حال كه چنین است نام پروردگار بزرگت را منزه بشمار. (۹۶) |
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِیمِ ﴿۹۶﴾ |
[كه] در وقوع آن دروغى نیست (2)
پستكننده [و] بالابرنده است (3)
چون زمین با تكان [سختى] لرزانده شود (4)
و كوهها [همگی] ریزه ریزه شوند (5)
و غبارى پراكنده گردند (6)
و شما سه دسته شوید (7)
یاران دست راست كدامند یاران دست راست (8)
و یاران چپ كدامند یاران چپ (9)
و سبقتگیرندگان مقدمند (10)
آنانند همان مقربان [خدا] (11)
در باغستانهاى پر نعمت (12)
گروهى از پیشینیان (13)
و اندكى از متاخران (14)
بر تختهایى جواهرنشان (15)
كه روبروى هم بر آنها تكیه دادهاند (16)
بر گردشان پسرانى جاودان [به خدمت] مىگردند (17)
با جامها و آبریزها و پیاله[ها]یى از باده ناب روان (18)
[كه] نه از آن دردسر گیرند و نه بىخرد گردند (19)
و میوه از هر چه اختیار كنند (20)
و از گوشت پرنده هر چه بخواهند (21)
و حوران چشم درشت (22)
مثل لؤلؤ نهان میان صدف (23)
[اینها] پاداشى است براى آنچه مىكردند (24)
در آنجا نه بیهودهاى مىشنوند و نه [سخنى] گناه آلود (25)
سخنى جز سلام و درود نیست (26)
و یاران راستیاران راست كدامند (27)
در [زیر] درختان كنار بىخار (28)
و درختهاى موز كه میوهاش خوشه خوشه روى هم چیده است (29)
و سایهاى پایدار (30)
و آبى ریزان (31)
و میوهاى فراوان (32)
نه بریده و نه ممنوع (33)
و همخوابگانى بالا بلند (34)
ما آنان را پدید آوردهایم پدید آوردنى (35)
و ایشان را دوشیزه گردانیدهایم (36)
شوهر دوست همسال (37)
براى یاران راست (38)
كه گروهى از پیشینیانند (39)
و گروهى از متاخران (40)
و یاران چپ كدامند یاران چپ (41)
در [میان] باد گرم و آب داغ (42)
و سایهاى از دود تار (43)
نه خنك و نه خوش (44)
اینان بودند كه پیش از این ناز پروردگان بودند (45)
و بر گناه بزرگ پافشارى مىكردند (46)
و مىگفتند آیا چون مردیم و خاك واستخوان شدیم واقعا [باز] زنده مىگردیم (47)
یا پدران گذشته ما [نیز] (48)
بگو در حقیقت اولین و آخرین (49)
قطعا همه در موعد روزى معلوم گرد آورده شوند (50)
آنگاه شما اى گمراهان دروغپرداز (51)
قطعا از درختى كه از زَقُوم است خواهید خورد (52)
و از آن شكمهایتان را خواهید آكند (53)
و روى آن از آب جوش مىنوشید (54)
[مانند] نوشیدن شتران تشنه (55)
این است پذیرایى آنان در روز جزا (56)
ماییم كه شما را آفریدهایم پس چرا تصدیق نمىكنید (57)
آیا آنچه را [كه به صورت نطفه] فرو مىریزید دیدهاید (58)
آیا شما آن را خلق مىكنید یا ما آفرینندهایم (59)
ماییم كه میان شما مرگ را مقدر كردهایم و بر ما سبقت نتوانید جست (60)
[و مىتوانیم] امثال شما را به جاى شما قرار دهیم و شما را [به صورت] آنچه نمىدانید پدیدار گردانیم (61)
و قطعا پدیدار شدن نخستین خود را شناختید پس چرا سر عبرت گرفتن ندارید (62)
آیا آنچه را كشت مىكنید ملاحظه كردهاید (63)
آیا شما آن را [بىیارى ما] زراعت مىكنید یا ماییم كه زراعت مىكنیم (64)
اگر بخواهیم قطعا خاشاكش مىگردانیم پس در افسوس [و تعجب] مىافتید (65)
[و مىگویید] واقعا ما زیان زدهایم (66)
بلكه ما محروم شدگانیم (67)
آیا آبى را كه مىنوشید دیدهاید (68)
آیا شما آن را از [دل] ابر سپید فرود آوردهاید یا ما فرودآورندهایم (69)
اگر بخواهیم آن را تلخ مىگردانیم پس چرا سپاس نمىدارید (70)
آیا آن آتشى را كه برمىافروزید ملاحظه كردهاید (71)
آیا شما [چوب] درخت آن را پدیدار كردهاید یا ما پدیدآورندهایم (72)
ما آن را [مایه] عبرت و [وسیله] استفاده براى بیابانگردان قرار دادهایم (73)
پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوى (74)
نه [چنین است كه مىپندارید] سوگند به جایگاههاى [ویژه و فواصل معین] ستارگان (75)
اگر بدانید آن سوگندى سخت بزرگ است (76)
كه این [پیام] قطعا قرآنى است ارجمند (77)
در كتابى نهفته (78)
كه جز پاك شدگان بر آن دست ندارند (79)
وحی اى است از جانب پروردگار جهانیان (80)
آیا شما این سخن را سبك [و سست] مىگیرید (81)
و تنها نصیب خود را در تكذیب [آن] قرار مىدهید (82)
پس چرا آنگاه كه [جان شما] به گلو مىرسد (83)
و در آن هنگام خود نظاره گرید (84)
و ما به آن [محتضر] از شما نزدیكتریم ولى نمىبینید (85)
پس چرا اگر شما بىجزا مىمانید [و حساب و كتابى در كار نیست] (86)
اگر راست مىگویید [روح] را برنمىگردانید (87)
و اما اگر [او] از مقربان باشد (88)
[در] آسایش و راحت و بهشت پر نعمت [خواهد بود] (89)
و اما اگر از یاران راست باشد (90)
از یاران راست بر تو سلام باد (91)
و اما اگر از دروغزنان گمراه است (92)
پس با آبى جوشان پذیرایى خواهد شد (93)
و [فرجامش] درافتادن به جهنم است (94)
این است همان حقیقت راست [و] یقین (95)
پس به نام پروردگار بزرگ خود تسبیح گوى (96)
درخواست توماستوخل از باشگاه چلسی در مورد هالند